زندگی عرصه ی یکتای هنرمندی ماست….

این جمله را دوست دارم. مثل این است که یک نفر می خواهد به تو بگوید که حسابی ویزه روی تو دارد. هربار نوزادی متولد می شود،هربار فصل ها عوض می شوند یا درخت ها شکوفه می دهند انگار خدا می خواهد به آدم بگوید که هنوز هم به او امیدوار است…

بعضی از آدم ها، خوب بلد هستند چطور امید خدا را از خود ناامید نکنند، چطور مصداق آیه ی “فتبارک الله احسن الخالقين” بشوند و روسفيد بشوند. وقتی که خدا خواست انسان را خلق کند فرشته ها گفتند خدایا انسان روی زمین به فساد می پردازد،اما انگار خدا داشت این روزها را می دید که فرمود من چیزی از انسان می دانم که شما نمی دانید، و گذشت تا یه جای عالم ، انقلابی شد که به فرموده ی پیرخمین انفجار نور بود، انگار خدا داشت همون سربازهایی را می دیدکه امام (ره) در آن سال ها فرمود سربازان من امروز در گهواره اندیا شايد جلوتر، خدا داشت جوان هایی را می دید که کسی باورش نمی شد بدون دیدن آموزش نظامی خاص، بشوند کدخدا، علی اکبر رحمانیان، شیرعلی سلطانی، مرتضی جاویدی یا شاید اسلامی نسب.

خدا مثل همیشه خیلی چیزها را می دید و می دانست که حتی فرشته ها هم نمی دانستند، شاید خدا امروز را می دید. انسان همیشه می تواتد همان آدمی باشد که به جایی می رسد که فرشته ره نیابد فقط باید قدر خودش را بداند و راه را بشناسد.

اصل بودن آدم ها و دمیده شدن روح خدا در آدم ها قصه ی دیروز امروز نیست که بعضی وقت ها نگران می شویم که مردان بی ادعای دیروز دیگر وجود ندارد فکری که اشتباه است و شاهد آن همین جوان های بی ادعای امروز است که حالا اسمشان شده “مدافعان حرم"  ، حرم عمه جان سادات حضرت زینب(س) که در واقع دفاع همان مردان استکه امروز مثل شهدای دیروز غریب هستند و گاهی برخی از ما اسمشان را هم نمی دانیم. اما به فضل خدا این خاک عمار دارد، این خاک مثل همیشه همان جوان هایی را دارد که دسته دسته برای ذفاع از حرم زینب(س) پاسخ گفتندبه ندای هل من ناصرا ابا عبدالله الحسین(ع)  تا همه ی عالم بدانند تا دنیا دنیاست، جان می دهیم برای لبیک به حضرت ارباب(ع).

از همان ارزش های انقلاب و هشت سال دفاع مقدس این درخت هنوز هم دارد قد می کشد، استوار می شود و سایه می اندازد بر روی همه ی آن کسانی که، مظلومان را شهید می کنند و راه همچنان باقیست تا قیام سبز منجی، سفیر عدالت، یوسف زهرا(سلام الله).